રોજની જેમ રોજીંદા કામકાજમાંથી પરવારી જ્યોતિએ લેપટોપ હાથમાં લીધું, ઓનલાઈન થઇ ને ફેસબુકના એકાઉન્ટમાં ક્યા મિત્રો એની જેમ જ નવરા ધાકોર થઇ રખડે છે એ જોવા લાગી……
“શું વાત છે ?! અપૂર્વ શાહ ને ઓનલાઈન ?” અચાનક ઉત્સાહથી બોલી ઉઠી..
અપૂર્વ શાહ… ગુજરાતનો ખ્યાતનામ આર્કિટેક, ઈન્ટીરીયર ડીઝાઈનર.. નવોસવો મિત્ર બનેલો.. ક્યારેક ક્યારેક એના મેસેજ આવે પણ કદી ખાસ ધ્યાન આપ્યું ન હતું. આજે ખબર નહિ કેમ જ્યોતિને અપૂર્વ સાથે વાત કરવાની તાલાવેલી જાગી. પણ પોતાની ઈચ્છા પર કાબુ રાખ્યો ને માત્ર ચેટ-બોક્ષમાં જ વાત કરવી એવું નક્કી કર્યું. “એક અજાણ્યાં માણસ સાથે વાતની શરૂઆત કેવી રીતે કરવી ?” વિચારી રહી હતી ત્યાં તો એનું જ ચેટ-બોક્ષ બ્લિંક થયું…
Hi sweet lady …. H r U?
અપૂર્વ શાહના એકદમ ટાઈમે જ આવેલા આ મેસેજથી જ્યોતિની આંખોમાં એક અજીબ ચમક ઉભરી આવી. એને અપૂર્વ શાહમાં કોઈ જ દિલચસ્પી ન હતી, જે આકર્ષણ હતું એ માત્ર ને માત્ર એના પ્રોફેશન તરફનું હતું.. નાનપણથી જ જ્યોતિ આર્કિટેક બનવાના સપના જોઈ મોટી થઇ હતી. પણ, નસીબના ખેલ… આજે એક ગૃહિણીની જીંદગી જીવી રહી છે…..
Hi charming lady …. Busy?
ચેટ-બોક્ષ ફરી બ્લિંક થયું…..
Hello, frnd… H r U? …….. good ….
ટાઇપ કરતી વખતે જ્યોતિની આંખોમાં અજબ ચમક હતી.. એક અકલ્પ્ય ખુશી છલકી રહી હતી… ક્યારેક જે બનવાના સપના સેવેલા એ જ લાઈનની એક ખ્યાતનામ વ્યક્તિ આજે એને સામેથી બોલાવી રહી છે… કેમ ? કેટકેટલા સવાલો… કોઈ જવાબોની રાહ જોયા વગર જ ઉદભવવા લાગ્યા….ને બે અજાણી વ્યક્તિઓ અચાનક કોઈ જ વિષયવસ્તુ વગર જ વાતો કરવા લાગ્યા…
હવે તો જાણે એક નિત્યક્રમ બની ચુકેલો… રોજ વાતો કરવાનો.. હા, જ્યોતિ ને અપૂર્વ…
જ્યોતિના કામમાં અચાનક ચપળતા આવવા લાગી, ઘરકામને કેમ સરળતાથી સમજપૂર્વક પૂરું કરી પોતાના માટે સમય ફાળવવો એ હવે શીખવા લાગી, અરે.. એમ કહી શકાય કે નિપુણ બનવા લાગી.. અપૂર્વની સાથે ચેટ-બોક્ષમાં થતી વાતોની જ અસરથી હવે જ્યોતિ એના જૂના ભૂલાઈ ગયેલાં શોખ જીવંત કરવા લાગી.. ફરી હાથમાં કલર-બ્રશ આવવા લાગ્યાં.. આંખોમાં નવીન સ્વપ્ન.. હોંઠો પર ખુશહાલ સ્મિત.. ચાલમાં મક્કમતા ને અનેરો આત્મવિશ્વાસ…
શરૂ શરૂમાં sweet lady.. charming lady.. tc my honey.. missing u my dear.. looking hot.. જેવા શબ્દો થોડા અજીબ લાગતાં પણ થોડો સમય જતાં જ્યોતિએ આ વર્ચુઅલ દુનિયાની ભાષા અપનાવી લીધી. આજે અપૂર્વ સાથે પહેલી વખત વીડીઓ-ચેટ માટે એ માંડ માંડ તૈયાર થઇ હતી..અપૂર્વ ઘણી વખત એને વીડીઓ-ચેટ કરવા વિનંતી કરી ચુક્યો હતો, આજે માંડ જ્યોતિ એના માટે તૈયાર થઇ. થોડું અજીબ લાગતું હતું પણ…
વીડીઓ-કોલ ચાલુ થયો.. બે અજાણી વ્યક્તિ અલકમલકની વાતો કરવા લાગી.. બાળપણથી લઈને એજ્યુકેશન.. લગ્ન..પરિવાર…આહાહ.. કેટકેટલી વાતો કરી.. જ્યોતિ ને અપૂર્વ.. બંને પક્ષે અસીમ આનંદ છલકી રહ્યો હતો ને અચાનક અપૂર્વે પૂછ્યું,
“અરે…. જ્યોતિ …. આખી રામાયણ પતી જવા આવી પણ એ ન સમજાયું કે HScમાં આટલા સારા માર્કસ આવ્યા તો’ય તે તારી ગમતી લાઈન છોડી B.Sc.ની ડીગ્રી લીધી…… કેમ ? ખૂબ નવાઈ લાગે છે.. કહે તો ખરી ….”
જ્યોતિની આંખોમાં ઉદાસી છવાઈ ગઈ.. અચાનક વ્યથાની કાળી ડીબાંગ વાદળી ક્યાંથી આવી ચડી ?!
“Hi my dear.. my sweet heart… what’s happen ? “
ને જ્યોતિએ વીડીઓ-કોલ કટ કરી નાખ્યો… ને, વાદળી વરસી પડી…
આંસુ સરતા ગયા ને એ બાળપણની સ્વપ્નીલ રાતો’ય ધોવાતી ગઈ…
“અપૂર્વના પ્રશ્નનો શું જવાબ આપું ?”
એક તિરસ્કારનો તિખાર ઠાલવતો લાંબો ઉચ્છવાસ… આ તિરસ્કાર અપૂર્વ માટે નહિ પણ પોતાના જ સગાં ફૂવા પ્રત્યેનો હતો…
~~~~~~~
૧૨મા ધોરણનું પરિણામ જાહેર થયું.. જ્યોતિના ૭૯%….. હા, એ જમાનામાં આ ખૂબ સારું પરિણામ ગણાતું. કેવી ખુશ હતી.. “હવે તો હું ચોક્કસ આર્કિટેક બનીશ..” માં ને પપ્પા પણ ખૂબ ખુશ હતા. વિદ્યાનગરમાં એડમિશન મળી રહ્યું હતું, હોસ્ટેલમાં રહેવું પડશે.. થોડું ખર્ચાળ હતું પણ, પપ્પા દીકરીનું સપનું સાકાર કરવા પૂરી કોશિશ કરી રહ્યા હતા.
જ્યોતિના ફૈબા-ફૂવા ખૂબ પૈસાદાર.. ને કોઈ સંતાન નહિ….
“જ્યોતિની જવાબદારી અમારી….કોલેજ ફીની ચિંતા કરશો નહિ અમે બેઠા છીએ ને.. “ કહી જ્યોતિનું સપનું સાકાર કરવા મદદે આવ્યા. જ્યોતિ તો ખુશીથી ઝૂમી ઉઠી.. અચાનક ફૂવાએ પૂછ્યું,
“એય્ય.. જ્યોત્લી.. તારી કોલેજની ફી તો આ ફૂવો ભરી દેશે, પણ…. બદલામાં તું તારા ફૂવાને શું આપીશ ?”
“અરે.. ફુવાજી.. તમે જે માંગો એ.. એક વાર આર્કિટેક બની જાઉં બસ.. તમે માંગો એ કમાઈ ને આપીશ…”
……………ઓહ્હ…… જ્યોતિની આંખો અનરાધાર વરસવા લાગી……….
એ રાત બિહામણી બની જીવનભર પરેશાન કરશે એવી આ કુંવારી કન્યાને થોડી ખબર હતી ?! અગાસીમાં ખુલ્લા આકાશ તળે આર્કિટેક બનવાનું હસીન સપનું જોતી જ્યોતિ હજી ગાઢ નિંદ્રામાં સરી હશે……… ત્યાં તો ….. કોઈકે એની રેશમી શાલ ખેંચી…………
“એય્ય્ય્ય્ય….. કોણ છે….એએએ……. ? ……..”
રોજની આદત મુજબ આંખો ચોળવાનું’ય ભૂલી સફાળી બેઠી થઇ………..
“…….ફુવાજી ?…… તમે ?….. કેમ ? …. અહીં… ?! ……અત્યારે… !!?!! …. કંઈ કામ છે ???….”
અડધી રાતે અચાનક ફૂવાજીને અગાસીમાં જોઈ જ્યોતિ ખૂબ ગભરાઈ ગઈ…
“બપોરે તે શું કહેલું ? … તમે જે માંગો એ…….” કહેતા લુચ્ચું હસ્યાં. ને, “ લે તો માંગું છું….આપ…..આજની રાત મારી સાથે…ચાંદની રાતમાં……………………..”
હવસ ભરેલી આંખો જ્યોતિના શરીરને ભોંકાવા લાગી… જ્યોતિએ શાલને શરીર ફરતે વીંટાળી ને તત્ક્ષણ સાવધતા ને બહાદૂરીપૂર્વક કામ લીધું…
“મને અડકવાની પણ કોશિશ કરી છે તો બુમાબુમ કરી મુકીશ…”
જ્યોતિની આંખો આગ વરસાવવા લાગી… એકાએક આ નાનકી, અબુધ, ગભરુ ગણાતી જ્યોતિનું આવું નવું લડાયક સ્વરૂપ કદી કોઈએ કલ્પ્યું પણ નહિ હોય ફૂવો પણ ડરી ગયો ને બદનામીના ડરથી જ અગાસીના દાદરા બિલ્લી પગે ઊતરી ગયો…….
એ આખી રાત જ્યોતિ જાગતી રહી…વહેલી સવારની ઠંડકે એની આંખો ઘેરાઈ…..એ દરમિયાન ઘરમાં શું થયું એ વાતથી આજ સુધી જ્યોતિ અજાણ છે….બસ, કેટલી ખબર પડી કે ફૂવાજીએ ફીના પૈસા આપવાની ના પાડી ને બીજી પણ એવી કૈક વાત કરી કે જેના કારણે જ પપ્પાએ હોસ્ટેલમાં રહેવાની ના પાડી. ને,
“ઘર-આંગણે જ્યાં એડમિશન મળે ત્યાં ભણો.”………… નું હુકમનામુ બહાર પાડ્યું.
~~~~~~~
“ઓહ્હ……”
એક લાંબો નિઃસાસો નાખતાં આંખો લુછીને જ્યોતિ ભૂતકાળમાંથી બહાર આવવાની કોશિશ કરી રહી હતી ત્યાં જ ફરી અપૂર્વનો વીડીઓ-કોલ બ્લિંક થયો…
“શું કરું ? વાત કરું કે નહિ ? હમમમ……વાત કરવા જ દે…એ શું સમજશે ? અચાનક જ મેં કોલ કટ કરી નાખ્યો છે, વર્ષો પછી માંડ કોઈ મિત્ર મળ્યો છે..કોઈ ગેરસમજ થશે તો હું એને ગુમાવી…………” વિચાર માત્રથી કોલ એક્સેપ્ટ કર્યો……
“Hi my sweet charming lady…. What’s happen dear….. તું રડે છે ? મારી કોઈ ભૂલ થઇ ? please …tell me na… sorry my dear…”
“ના..ના….એ તો એમ જ… એક જૂની વાત યાદ આવી ગયેલી… તારી કોઈ ભૂલ થઇ નથી…”
“If you don’t mind… tell me… what’s the matter… anything wrong ?…. અરે.. યાર… બોલ ને કંઇક… તારી જ સાથે વાતો કરવા આવ્યો છું….ચેટમાં તો દોસ્ત..દોસ્ત..કહેતી રહે છે….. સાચે દોસ્ત માનતી હોય તો બોલી જા…. દિલમાં જે ભાર હોય તે કાઢી નાખ… હળવાશ અનુભવીશ… અરે યાર… દોસ્ત શેના માટે હોય છે ?!”
“અપૂર્વ….તું કોઈને કહેશે તો નહિ ને ? વષોથી મનમાં એક બોજ છે પણ કોઈને કહી શકતી નથી…”
“Hi…. Look at my eyes… તારી સામે નથી બેઠો તો શું થયું…આ વેબ-કેમનો લેન્સ જોરદાર છે…હહા..હા..હા…જો એમાં તને પોતાનાપણું દેખાય…તો ………..”
ને જ્યોતિ ફરી રડી પડી….વર્ષોથી એક એવા મિત્ર માટે તરસતી હતી કે જેને એ દિલની વાત કહી શકે…આજે ૩૨ વર્ષની થઇ ત્યારે એ મળ્યો…
વહેતા આંસુ હર્ષના હતા કે વેદનાના ? આંસુ આંસુ જ છે…..
હર્ષ કે દર્દ
નિરંતર વહેવું
એની આદત.
અપૂર્વની આંખોમાં નિર્દોષ મિત્રતાનો ભાવ જોઈ જ્યોતિએ ક્યા કારણોસર આર્કિટેક ન બની શકી એ આખી ઘટના કહી સંભળાવી. ને થોડીવાર માટે બંને વચ્ચે અજીબ સન્નાટો છવાઈ ગયો. આખી ઘટના સંભાળ્યા પછી અપૂર્વ પણ અવાચક બની ગયેલો.
“જ્યોતિ, મને તો એમ કે આપણાં જમાનામાં સમાજમાં આવા દુષણો ભાગ્યેજ… “
“ના એવું નથી.. આપણાં જમાનામાં સમજદારીથી કામ લેવાતું… કોઈ પણ પગલું ભરતા પહેલાં સો વાર વિચારતા કે ભવિષ્યમાં એના પ્રત્યાઘાતો શું હશે…. હું પણ મારા ફૂવા સામે અવાજ ઉઠાવી શકી હોત …. પણ, મેં એવું ન કર્યું…ચુપ રહી..પરિણામ સ્વરૂપ આજે અમારા કૌટુંબિક સંબંધો સલામત છે… મારા ફૂવાએ મારા શરીરને તો હાથ લગાવ્યો જ નથી…તો ? હોબાળો મચાવી મને શું મળવાનું હતું ? આમપણ ફીના પૈસા અમારી પાસે હતા જ નહિ… બુમાબુમ કરી હોત તો.?? ……. સમાજ તો સ્ત્રીને જ વાંકી નજરે જોવાનો…..”
“my dear….sometimes I feel ….who is elder… U or me ?! બાવન વર્ષનો થયો છું ને તું માત્ર બત્રીસની… મારાથી ૨૦ વર્ષ નાની છો, પણ સમજદારીમાં તો મારી માં છે…”
એક સમજદાર મિત્ર મળ્યાના સંતોષથી અપૂર્વની આંખો પણ ખુશીથી છલકાઈ ગઈ…
“જ્યોતિ, મારી વાઈફ મને કદી તું કહી બોલાવતી નથી, મેં ઘણી વાર કહ્યું પણ,…. હવે તો મને’ય એ તમે..તમે.. ની ટેવ પડી ગઈ છે.. સોસાયટીમાં પણ લોકો… તમે… અપૂર્વભાઈ… તે મને તું’કારે બોલાવ્યો એ બહુ ગમ્યું… ફરી જવાની ફૂંટી હોય એવું…”
ને બંને ખડખડાટ હસી પડ્યા…..ને અચાનક જ્યોતિ ગણગણવા લાગી…
“मै क्या करू राम मुजे बूढ़ा मिल गया….”
“જ્યોતિ, એક માગણી કરું ? …… તારા ગાલ પરથી આ લટ હટાવ ને…”
જ્યોતિ એક પ્રશ્નાર્થ નજરે જોતી લટને કાન પાછળ લઇ જાય ત્યાંતો…
“આહાહ… what a beauty… black til on ur chin ….lovely….આર્ટીસ્ટ છું..મારી નજરથી કઈ છુપું ન રહે…માફ કરજે પણ તું ખૂબ માદક લાગે છે…મારી નજર ન લાગે…તારી આ અદાથી તો આજે ફરી જવાની ફૂંટી હોય એવું અનુભવું છું….પ્લીઝ મને સમજવાની કોશિશ કરજે સાફ દિલથી કહું છું…ખરાબ નહિ લગાડતી…”
“એ બુઢા…તે દિલથી કહ્યું એ ખૂબ ગમ્યું…સહેજેય ખરાબ લાગ્યું નથી ને કદી લાગશે પણ નહિ…આજે તારી સાથે વાતો કરીને હળવાશની પળો…”
થોડીવાર બંને એકબીજાને અપલક નૈને નિહાળી રહ્યા…
“તને બુઢો કહ્યું તો ખરાબ નહિ લાગે ને ? લાગે તો લાગે…હવેથી હું તો તને બુઢો જ કહેવાની છું…”
ને અપૂર્વની આંખોમાં હકારાત્મક ભાવ ને એક નિર્મળ હાસ્ય…
“બહુ વાતો કરી…ચાલ બંને પોતપોતાના કામે વળગીએ….આવજે…ફરી ક્યારેક આવી હળવાશની પળો માણવા મળીશું ને ? …..આવજે…આમ જ હસતી-રમતી-ખુશ રહેજે…તને મળીને હળવો થઇ જાઉં છું…bye dear…”
ને બંને પક્ષે હળવાશની અનુભૂતિ…કોલ પુરો કરી ફરી જ્યોતિ એના ઘરકામમાં પરોવાઈ…
~~~~~~
આજે ૪ દિવસ પછી જ્યોતિ ઓનલાઈન થઇ ને મેસેજ-બોક્ષમાં અપૂર્વનો મેસેજ હતો..
“My darling dost….had gr8 time with U… lifetime memory….કોલેજમાં ખૂબ શરમાળ હતો, દિલના એકાદ ખૂણે..ક્યારેય દોસ્તારોની જેમ છોકરી પટાવી ન શક્યાનો અફસોસ છુપાવી રાખેલો…તારી સાથે વાતો કર્યા પછી હવે કોઈ અફસોસ નથી…thanks my lovely charming lady… મારા જીવનની એક વાત શેર કરવી છે…ઘણા વર્ષોથી એક નિર્બળતા અનુભવતો હતો…મારી વાઇફને મારાથી સંતોષ ન હતો…but yday’s night was awesome…rock my life once again… હું મારી વાઈફને એક નવા સ્વરૂપે મળ્યો…..ને એક મજાની વાત કહું… સવારે એણે મને કહ્યું, क्या जादू हुआ ?! मेरा बूढ़ा जवान हो गया…!! એને શું જવાબ આપું ?? …મનમાં જ કહી દીધું… कल फेसबुक पे किसीको बूढ़ा मिल गया है……બિઝનેસ-ટુર પર જઈ રહ્યો છું, ત્યાંથી થોડા દિવસ ફેમિલીની સાથે ફરવા-હળવા થવા જઈશ. Thanks 2 U my dear…પણ, તારી સાથેની હળવાશ કૈક અલગ જ હોય છે….હળવા થવા ફરી મળીશું ને?”
ને, જ્યોતિની આંખોમાં એક મસ્તીભરી હળવાશ….
………………………………………………………………………….._આરતી(૧.૯.૨૦૧૨)
Like this:
Like Loading...
સંવેદનાનો સળવળાટ 